Ważne piosenki

Zespół Raz, Dwa, Trzy od blisko 35 lat snuje opowieść o życiu, miłości, pyta o sens, o to, co kryje się w zakamarkach naszych dusz, pomagając mocować się z wiarą i niewiarą. W repertuarze ma same „ważne piosenki”. I taki tytuł nadał koncertowi, z którym już 21 kwietnia wystąpi na scenie częstochowskiego teatru.

Jeśli czegoś w kwietniu żałuję, to tego, że wcześniejsze plany nie pozwolą mi być w najbliższą niedzielę w Teatrze im. Adama Mickiewicza. Żal ten wywołuje jednak nie opuszczona premiera, a koncert jednego z moich ukochanych zespołów - Raz, Dwa, Trzy. Jak liczę na szybko, będzie to chyba pierwszy od dawna występ tej grupy w Częstochowie, który mnie ominie.

Skąd ta miłość? To proste jak sama nazwa - ze słowa i muzyki. Nimi Raz, Dwa, Trzy dzieli się od blisko 35 lat. Jest to zarazem jedyny pewnie zespół, który założono 31 lutego 1990 r. Taką datę podają sami zainteresowani, trudno więc z tym dyskutować. Dziś muzyczna przygoda trwa w najlepsze, grupa gra na najważniejszych scenach koncertowych w Polsce (a koncertami w Jarocinie czy Przystanku Woodstock przełamuje schematy), ma na koncie złote i platynowe płyty oraz blisko 20 nominacji do Fryderyka, z czego siedem zamieniło się w statuetki (m.in. dla Grupy Roku 2003 i 2008).

Na scenie Raz, Dwa, Trzy niezmiennie pyta o sens życia, wiarę, niewiarę i kondycję człowieka. Te nadzieje, lęki i wątpliwości trafiają na kolejne płyty. Każdą przepełniają „ważne piosenki”. Istotne pewnie dla samych twórców, ale też bliskie i tożsame wielu fanom.

Niedzielny koncert zyskał więc taki tytuł, a zapowiedzi zwiastują, że przekrojowy program złożony zostanie z piosenek wybranych przez zespół ze wszystkich płyt studyjnych.

Płyt tych do dziś jest siedem plus kompilacyjna „Muzyka z talerzyka”. Dyskografię dopełniają cztery koncertowe albumy: „Czy te oczy mogą kłamać”, „Młynarski”, „Raz, Dwa, Trzy – Dwadzieścia” i „Raz, Dwa, Trzy… 25”. Zapowiedź występu sugeruje, że moja ulubiona płyta z piosenkami Agnieszki Osieckiej nie załapie się do programu. Tytułów, które Adam Nowak i spółka wybiorą z pozostałych krążków, nie znamy, ale skoro nie mogę tego sprawdzić osobiście, pobawię się w typowanie.

Z siedmiu płyt wybiorę sobie po dwa tytuły (w tym te, których chyba nigdy nie słyszałam „na żywo”). A co! I tak z debiutu (1991) „Jestem Polkiem” (znam go najsłabiej) będą to „Talerzyk” i „Ona idzie”. Z „To ja” (1993) biorę „Nie pal” i „Uśmiechniętej ludzkości”. Z „trójki” zwanej przewrotnie „Cztery” (1994) wybrałabym… wszystko, ale chyba polecę w „standardy” muzycznej magii Raz, Dwa, Trzy typując „W wielkim mieście” i „Pod niebem” (i już pojawiają się niedosyty). Z „Sufitem” (1996) też mam problem, ale niech będzie, pomijam tytułowy kawałek na rzecz „Oprócz nas” i „Z rozmów”.„Niecud” (1998) nie sprawia wcale, że jest mi łatwiej, niemniej postawię na „Czarną Inez” oraz „Nie tylko dla ciebie. Na półlegalnie wspieram się „Muzyką z talerzyka” (2000), żeby dodać „Nikt nikogo (i tak warto żyć) i „Czekam i wiem (jeśli coś się dzieje…)”.

Dochodzimy do „Trudno nie wierzyć w nic”, czyli jednej z najlepszych i najważniejszych polskich płyt początku XXI w., którą można grać i słuchać ciągiem, i w kółko. Choć sama wyznaczyłam sobie zasady, to teraz mam ochotę je złamać i dać sobie… trzy, cztery, a w sumie to i jedenaście piosenek. Cóż takie rankingi są bezlitosne, także dla pomysłodawców, skoro mają być dwa numery, to stawiam na „Jutro możemy być szczęśliwi” i tytułowe słowa, które często sobie powtarzam. Po kłótni z samą sobą dochodzę do „Skąddokąd”, by zakończyć setlistę „Zgodnie z planem może świt błyśnie” i „Tyle we mgle człowiek”.

Czy te typowania się sprawdzą? Niestety, tego sama nie doświadczę. Wy możecie, a jeśli okaże się, że trafiłam, liczę, że będziecie zadowoleni. O bilety nadal możecie pytać w kasie teatru. Te na balkon kosztują 120 zł, a na parter – 140 zł.

A na koniec słowa, które z pewnością Adam Nowak powtórzy tego wieczoru kilkakrotnie:

Dziękuję za wypowiedź.

Fot. Robert Jodłowski (koncert Raz, Dwa, Trzy w Filharmonii Częstochowskiej, 21 stycznia 2023 r.)