Na podstawie "Niepowtarzalny urok likwidacji. Reportaże z Polski lat 90." Piotra Lipińskiego i Michała Matysa

-To spektakl o czasach transformacji, w którym przestawiamy różne osobliwości lat 90. Robimy to w zabawny, przystępny sposób, bazując na reportażach, które opisywały w tamtych czasach zjawiska nowe dla Polaków. Polaków, którzy dostali nową „zabawkę” w postaci demokracji i nie do końca wiedzieli, co z tą demokracją robić. Jak się nią troszeczkę pobawić? I my tak samo się bawimy tą konwencją i tym spektaklem. To jest taka szalona jazda po latach 90. Nie brakuje jednak nutki refleksji i uśmiechu - mówi reżyserka Agata Biziuk-Brajczewska.

Nowy rok to nowe nadzieje, nowe oczekiwania, postanowienia, ambicje, po prostu nowi my. Gdy dokonujemy podsumowania 365 dni, wierzymy w jedno: następne będą lepsze. Bohaterów „Uroku likwidacji” poznajemy w sylwestrową noc 1989 r. Są fajerwerki, lambada i troska o skup żywca. Antoni, Iwona, Maciej, Marcel, Marta i Karol spotykają się, by świętować nadejście przełomowego 1990 r. Imiona bohaterów nie są przypadkowe. Aktorzy na scenie grają „siebie”, czyli osoby komentujące lata 90. Snując opowieści, wcielają się w kilkanaście postaci (a nawet zjawisk!).

Przypominają czasy, w których rządził slogan: od zera do milionera. Choć równie łatwo było o upadek w drugą stronę. Likwidowano państwowe zakłady, a prywatne biznesy wyrastały jak grzyby po deszczu. Najgorzej było być szarakiem, bo jak się nie wyróżniasz – jesteś podejrzany. Trzeba było mieć wielkie marzenia, bo jak nie marzysz – na pewno coś knujesz. I jak czegoś nagle nie osiągniesz, to jesteś nieporadny i nie dla ciebie kapitalizm, i nie dla ciebie wolność. Polski dziki zachód lat 90. obfitował w domorosłych cudotwórców i uzdrowicieli. Mamy więc i Klub Ludzi Sukcesu (gdy go osiągną, nie będą mieli czasu na spotkania), Międzynarodowe Centrum Odnowy Ludzi i Ziemi ANTROVIS (I want to believe!), Psychotroniczne Studium Fizjoterapii, Doradztwa i Ekologii (oraz prywatną praktykę wróżbiarską), ale też bazary, których hitem są biustonosze – wzór tulipan (w PRL to Polacy jeździli za granicę „na handel”, w wolnej Polsce to do nas przyjeżdżają inni), seriale, reklamy i teleturnieje, obalanie pomników… Bo w nowej Polsce wszystko jest nowe – nawet strajki. A ponieważ „karton dużo zniesie”, to wypisywane są na nim różne postulaty. Polacy uczą się na nowo wyrażać siebie. Nie muszą już się zgadzać, klaskać, „czapkować”. Mogą mówić głośne „NIE”. Brzmi znajomo? Czasy się zmieniają, my niekoniecznie. Lata mijają, a jedna nadzieja zastępuję drugą. I znów czekamy na nową, lepszą Polskę.

Obsada:

Janusz, Tata, Mężczyzna, Bezrobotny Adam - Antoni Rot

Danuta, Matka, Dorota, Mama, Wróżka Irena, Małgorzata – Iwona Chołuj

Bogdan, Brat, Mężczyzna 2, Kosmita 2 – Maciej Półtorak

Piotr, Andrzejek, Zosia, Tomasz, Paul – Marcel Opaliński (gościnnie)

Martyna, Żona, TV, Anna, Kobieta, Selena – Marta Honzatko

Tadeusz, Piotruś, Brat 1, Chłopak, Kosmita – Karol Czajkowski

Adaptacja: Agata Biziuk-Brajczewska, Anna Domalewska, teksty piosenek: Anna Domalewska, reżyseria: Agata Biziuk, scenografia: Maks Mac, muzyka: Grzegorz Rdzak, choreografia: Krystyna Lama Szydłowska, światło: Maciej Iwańczyk, projekcje: Ola Knedler, przygotowanie wokalne: Magdalena Syposz

Zdjęcie z próby - Piotr Dłubak